Ayrılık Yaprakları (Bana ait)

tarafından **papatyaa** Perş. Ara. 25, 2008 7:42 pm

AYRILIK YAPRAKLARI

Her son bir başlangıcın habercisidir. Ama her biten şeyin sonu hüsrandır. Bu nedenle başlayan şey bir önceki hüsran üzerine kurulur. Yani başlarken de biterken de biraz mutsuzluk vardır.

Bir sonbahar daha geçti. Sonbahar hazan… İçinde üzüntüler, dökülen gözyaşları, kırılan kalpleri barındıran hazan… Bu nedenle ağaçlar da duygularını belli etmek için yapraklarını döküyorlar. Sarıdır yapraklar bu mevsimde. Hafif ten rengine çalsa da sarıdır hep dökülenler. Her rüzgârda yerle buluşur ama dalından ayrılmıştır. Ayrılık mevsimidir, sonbahar. Ayrıldığı dalıyla belki bir daha karşılaşamaz fakat hep ona karşı bir sevgi duyar. Ayrıldığı sıralarda özgür olduğunu düşünmeye başlar. Sonra anlar ki aslında esasında özgürlüğünü kaybetmiştir. Çünkü artık her şey rüzgârın elindedir. Rüzgâr ne yönde eserse yaprak da öyle ilerleyecektir.

Bu sonbaharda da döküldü gözyaşları, kalpler kırıldı. Ama hep bir umut vardı, ayrılanlar birleşir mi diye… Dökülen yapraklar yerine gelmiyor ya; gelmez ya... İşte kırılan kalpler de ayrılan eller de böyle aslında… Kalpte oluşan yaranın acısı geçse de yerinde bir iz bırakarak geçiyor, Ayrılan ellerin arasında soğuk rüzgârlar esiyor.

Biraz önce bir yaprak daha düştü. Birisi daha ayrıldı sevdiğinden. Bir daha buluşmamak üzere birisi daha ayrıldı sevdiğinden. Karşılaşsalar da olmayacaklardı; karşılaşsalar dahi bir selam bile vermeyeceklerdi…

(Bu yazı bana ait arkadaşlar,yorum yazarsanız sevinirim...)