Divan Edebiyatı Şiirlerinden Seçmeler

Aceb bu derdümün dermânı yok mı (gazel)

‘Aceb bu derdümün dermânı yok mı
Ya bu sabr itmegün oranı yok mı

Yanaram mûmlayın başdan ayağa
Nedür bu yanmağun pâyânı yok mı

Güler düşmen benüm ağladığıma
‘Aceb şol kâfirün îmânı yok mı

Delübdür ciğerümi gamzen okı
Ara yürekde gör peykânı yok mı

Gözi hançerlerin boynuma çaldı
‘Aceb ol zâlimün im’ânı yok mı

Su gibi kanumı toprağa kardun
Ne sanursın garîbün kanı yok mı

Cemâl-i hüsnüne mağrûr olursın
Kemâl-i hüsnünün noksânı yok mı

Begüm Dehhânî’ye ölmezdin öndin
Tapuna irmeğe imkânı yok mı


Dehhani

Ağlasa âşık belâ-yı hicr ile nâlân olup (gazel)

Ağlasa âşık belâ-yı hicr ile nâlân olup
Gözleründen akan anun yaş yerine kan olup

Geh cefâ kûhı gubârından örünse kisveti
Geh belâ vadisini geşt eylese 'uryân olup

Her ne denlü cevrler görse vefalar eylese
Her ne denlü gülseler hâline ol giryân olup

Gam beyabanına her gün eylese seyr ü sefer
Her gice mihnet- serâ-yı firkate mihmân olup

Râz-ı 'aşkı aşikâr itmeğe takat bulmasa
Sinesinde nâvek-i dil-dûzlar pinhân olup


Avni

Âyet-i Seb’a’l-mesânîdir yüzün (tuyuğ)

Âyet-i Seb’a’l-mesânîdir yüzün
Otuz ikinin nişânıdır yüzün
Bâğ-ı cennet ergavânıdır yüzün
Mihr ü mâhın armağânıdır yüzün

Nesimi

Cânımın cânânesisin ey habîb (tuyuğ)

Cânımın cânânesisin ey habîb
Hûbların ferzânesisin ey habîb
Küntü kenzin hânesisin ey habîb
Vahdetin dür-dânesisin ey habîb


Nesimi

Der Medh-i Sultan Mehmed Hân (Kerem Kasidesi) (kaside)

Ey muhît-i keremün katresi ‘ummân-ı kerem
Bâğ-ı cûd ebr-i kefünden tolu bârân-ı kerem

Matla’-ı subh-ı zafer mihr-i zekâ ebr-i hayâ
Felek izz ü ‘alâ dâver-i devrân-ı kerem

Tâc bahş-ı ser-i sultân-ı salâtin-i cihân
Zînet-i taht u nigîn Hazret-i sultân-ı kerem

Zıll-ı Hakk Şâh Muhammed ki işiği gökinün
Kem-terin ılduzı olur meh-i tâbân-ı kerem

Ayağı toprağıdur cevher-i iksir-i hayât
Âsitânı tozıdur sürme-i a’yân-ı kerem

Açılur hulk-ı nesîmiyle gül-i gülşen-i cûd
Bezenür lutfi zülâliyle gülistân-ı kerem

Bahr-ı ahzar ne durur kulzüm-i cûdında habâb
Katre-i feyzi nedür ebr-i dür-efşân-ı kerem

Bî-kıyâs olalı ihsânlarun ey hüccet-i cûd
Kâtı oldı cedel-i haşmunı bürhân-ı kerem

Kefi bir demde nisâr itdüği gencin oşrin
Haşre dek vezni demez kefe-i mizân-ı kerem

Ne melek hûy meliksin ki dem-i lutfun ile
Kevser-i cûd akıdur ravza-i Rıdvân-ı kerem

Ne kerâmet kodı Hakk zât-ı kerîmünde k’olur
Ayağun basduğı yir çeşme-i hayvân-ı kerem

Bulmasa nâm-ı şerîfünle şeref-nâme-i cûd
Ebter olaydı kamu defter ü dîvân-ı kerem

Gün gibi saltanatun topı göğe ağsa ne tan
Sana buldı bu meydânda çü çevgân-ı kerem

Bahr-ı cûdun nice şerh olak’onun reşhasıdur
Hâsıl-ı kân-ı sehâ mâye-i ‘ummân-ı kerem

Saltanat hil’atini kaddüne hayât-ı felek
Râst biçmese açılmazdı girîbân-ı kerem

Ne kadar zer var ise dest-i zer-efşânun ile
Harf-i zer gibi perâkendedür ey kân-ı kerem

Sîm sûretde sitem şekline yazıldığıçün
Tağıdursın anı düşman gibi ey hân-ı kerem

Gök tenûrında kurı kurs okınur mihr ile mâh
Hân-ı lutfunla firâvân olalı nân-ı kerem

Kâse-i hırs toyar sofra-i ihsânundan
Dest-i in’âmun ile âm olalı hân-ı kerem

Mihr-i cûdun çemen-i lutfa zer-efşân olalı
Gülşen-i dehri bezer nergis-i bûstân-ı kerem

Bûy-ı hulkundan urur müşk gibi dem ki tutar
Hoş revâyihle cihân bâğını reyhân-ı kerem

Ahmed’ün gam makası kesdi dilin şem’ gibi
Sana Rûşen diyemez hâlini sultân-ı kerem

Sen Süleymân’ı ne dille öğe bir mûr-ı za’îf
Getüre nutka meger lutfun ile anı kerem

Husrevâ pâreledi cevr eli sabrum yakasın
Dest-gîr olsa demidür bana dâmân-ı kerem

Midhatün bülbülini gam kafesine koma kim
Hayfdur tûtiye zehr ey şeker-istân-ı kerem

Ekremü’l-halksın ey vâsıta-i ikd-i kirâm
Her le’îmün sözin işitme budur şân-ı kerem

Kul hatâ kılsa n’ola afv-i şehenşâh kanı
Tutalım iki elüm kanda imiş kanı kerem

Umaram cürmümi gark itmeğe rahmet suyına
Mevc-i ihsânun ile cûş ide ‘ummân-ı kerem

Bir kara toprağam ihyâ-yi memât itmek içün
Yağsa cûdın bulıdından n’ola nîsân-ı kerem

Nice k’iklîm-i mürüvvetde geçe hükm-i vefâ
Nice k’eyvân-ı ‘atâda tura dîvân-ı kerem

Nice k’insân ola ‘âlemde ‘abîdü’l-ihsân
Nice kim ola cihân tâbi’-i fermân-ı kerem

Dest-i ihsânun ile yapıla bünyâd-ı sehâ
Pâye-i kadrün ile yucala eyvân-ı kerem

Nice kim Ka’be müsâfirlerini lutf-ı İlâh
Rahmeti hânına her sâl ide mihmân-ı kerem

‘Îd-i ferhundene kurban ide a’dânı felek
Sen ehibbâna buyur âb-ı sehâ nân-ı kerem

‘Ömr-i hasmun ire târih gibi pâyâna
Nâmunı nâme-i ikbâl ide ‘unvân-ı kerem

Gül yüzünde göreli zülf-i semen-sây gönül (Murabba)

Gül yüzünde göreli zülf-i semen-sây gönül
Kara sevdaya yiler bî-ser ü bî-pây gönül
Dimedüm mi sana dolaşma ana hay gönül
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
Bizi hâk itdi hevâ yolına sevdâ n’idelüm
Pây-mâl eyledi bu zülf-i semen-sâ n’idelüm
Kul idinmezdi güzeller bizi illâ n’idelüm
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
Felekün nûş iderem nîşini sâğarlar ile
Doğradı hâr-ı cefâ bağrumı hançerler ile
Baş koşam dimez idüm ben dahi dil-berler ile
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
Yarun itden çog uyar ardına ağyâr diriğ
Bize yâr olmadı ol şuh-ı sitem-gâr diriğ
Kıldı bir dil-ber-i hercâîyi dil-dâr diriğ
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
Ben dimezdüm ki hevâ yolına ser-bâz gelem
Ney-i ışkunla gamun çengine dem-sâz gelem
Dir idüm ışk kopuzun uşadam vâz gelem
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
Dil dilerken yüzinin vaslını cândan dahi yiğ
Bir demin görür iken iki cihândan dahi yiğ
Akdı bir serve dahi âb-ı revândan dahi yiğ
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül
Ahmed’em kim okınur nâmum ile nâme-i ışk
Germdür sözlerümün sûzile hengâme-i ışk
Dil elinden biçilübdür boyuma câme-i ışk
Vay gönül vay gönül vay gönül ey vay gönül


Ahmed Paşa

Key based u key based u key based u key (Rubai)

Key bâsed u key bâsed u key bâsed u key
Mey bâsed u mey bâsed u mey bâsed u mey
Men bâsem u men bâsem u men bâsem u men
V'ey bâsed u v'ey bâsed u v'ey bâsed u v'ey




Açıklama: Türkçesi:

Ne zaman olur, ne zaman olur, ne zaman olur, ne zaman?
Mey olur, mey olur, mey olur, mey..
Ben olurum, ben olurum, ben olurum, ben;
Sen olursun, sen olursun, sen olursun, sen...

Nice kâkül nice mu sünbül-i gül-bûdur bu (Gazel)

Nice kâkül nice mu sünbül-i gül-bûdur bu
Dili uşşâkı perişan idici budur bu

Ne gönül kodı ne göz hâl-i ruh u ârız-ı dost
Oda yanmaz suya batmaz nice câdûdur bu

Umarın haşrda cân oynaduğumdan duyalar
Mah-rûlar diyeler bir birine odur bu

Yüri yıllarla yilersen yetemezsin ey dil
Şol cihetden ki perî şivelü ahudur bu

Tenüme ayru irer cânuma aynı sitemün
Tîg-i hûn-rîz-i cefâ-pîşeden ayrudur bu

Gözümün penceresin yapmağa hükm eyledi şer'
Ki nlgârun harem-i hüsnine karşudur bu

Yine sihr itdi Necâtî nice söz nice gazel
Leb-i dil-ber sıfatında bir içim sudur bu


Necati

Târîh-i Feth-i Kal’a-i Ermenek (tarih)

‘Ümerâ sasflarını Âsaf-ı devrâna koşub
Karaman fethine Süleymân-ı zamân

Sâhib-i kal’a-küşây Ermanakun kal’asını
Kahr ile kal’ idüben konı hemîn aldı hemân

Devlet âsârını bu vech ile ferhunde görüb
Ehl-i diller didi târîhini Feth-i Karaman


Ahmed Paşa

Tâ kıldı tecellî bu benim gönlüme Allâh (müstezad)

Tâ kıldı tecellî bu benim gönlüme Allâh
Lutf ile eyva’llâh
Firkatda yanan cânıma vasl irdi be-dil-hâh
El-minnetü li’llâh

Nâ-gâh irişdi bana ilhâm zi-hazret
Gafletten uyandım
Vahdet güneşi doğdu vü şâm oldı seher-gâh
Gam kalmadı bi’llâh

Ez-gayb-ı hüviyet bana nutk-ı ehâdiyyet
Aytdı ki fe-firrû
Terk eyledim uş mülk ile mâl ü vatan u câh
Yâs tutdım ila’llâh

Fânî okudum dünyeni ez-rûy-ı hakîkat
Dîdâra değişdim
Tecrîd olub aytdım ki tevekkeltü ala’llâh
Kul küllün mina’llâh

Ez-rûy-ı hakîkat bana her nesne ki irdi
Ez-hazret-i ‘Alî
Reddiyyet ile kılmadım hîç nesneden ikrâh
Tâ olmaya bî-râh

Ma’şûk-ı hakîkî zi-kerem çünkü bırakdı
Bürka’ zi-ruh-ı hod
Mahv oldı feleklerde kevâkib güneş ü mâh
Kıl secde be-dergâh

Gel ‘ârif isen koyma Nesîmî demin elden
Bu âdemi tanı
‘İrfân ile kıl dünyede bâzâr ma’a’llâh
Ta kıla nazar şâh

Nesimi

Teşekkürler Duygu. Şiirlerden hiç bişey anlamadım ama önemli şeyler anlatıyodur heralde (:
Konuyu sabitliyorum..

aferin güzel kızım çok düşünceli bi insansın başarılarının davamını dilerim cnm ninecim böylr biley yazdığın iiçin de thanks

sağoL güzeLim (=

bence çok güzel ya anlamıyoruz çoğu zaman ama günümüz türkçesini okuduğun zaman öyle güzel ifadeler kullanmışlar ki işte aşkı duyguyu anlatan şiir bu diyosun saol emeğina sağlık

SU KASİDESİN(uzun olduğu için birkaç beyit)

Dönüp duran kubbenin rengi su rengimidir,yoksa gözümden akan su devreden kubbeyi mi kaplamıştır,bilemem

Hattatın gözlerine bakmaktan kalem gibi kara su
insede gubai yazısını senin yüzündeki tüylere benzetemez

Yanağını hatırladık kirpiklerim ıslanırsa bunda şaşılacak ne var?Zira gül elde etmek için dikene su vermek boşuna gitmez