Birgün Anlarsın

tarafından **with rose** Salı Şub. 24, 2009 7:26 pm

Bir Gün Anlarsın Uykuların kaçar geceleri,Bir türlü sabah olmayı bilmez,Dikilir gözlerin tavanda bir noktayaDeli eden uğultudur başlar kulaklarında,Ne çarşaf halden anlar, ne yastıkGirmez pencerelerden beklediğin aydınlık,Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın,Onun unutamadığın hayali,Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine,Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu,Şerefin, faziletin, iyiliğin güzelliğin.Gün gelir de, sesini bir kerecik duymak için,Vurursun başını soğuk, taş duvarlara,Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığınDuyarsın.Ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın.Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerininNiçin yaratıldığını.Bu iğrenç dünyaya neden geldiğiniUzun uzun seyredersin aynalarda güzeliğiniBoşuna geçip, giden yıllarına yanarsın.Dolar gözlerin, için burkulurSevmek ne imiş bir gün anlarsın.Bir gün anlarsın tadını sevilen dudaklarınSevilen gözlerin erişilmezliğiniO hiç beklenmeyen saat geldi miDüşer saçların önüne ama bembeyazUzanır gökyüzüne ellerinAma çaresizAma yorgunAma bitkinBir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsınSonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acıSevmek ne imiş bir gün anlarsınBir gün anlarsın hayal kurmayıBeklemeyiÜmit etmeyiBir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelirBütün vücudunu saran o korkunç geceyiLanet edersin yaşadığınaMaziden ne kalmışsa yırtar atarsınO zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğindenSeni sevdiğimi bir gün anlarsın

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN