Sensizlikten Yoruldum İnan...

tarafından **_-_ELİF_-_** Paz Mayıs 30, 2010 9:37 pm

Sana Kapamadım kalbimin kapısını ..
Gülüşlerini unutmadım ..
Sen Düşlerimde olmadan nefes alamam ki..
Rüzgârın yön değiştirdiği yerdeyim şimdi …
Sensizlikteyim…
Dudaklarımı aralayıp
Hep söylediğim kelimelerdesin …
Özlemlerimde, hasretimde, yalnızlığımdasın ..
Uykularımın en yorgun zamanlarında
Uyanıp ansızın gece yarıları
Yüzüme düşen sensizliğin hüznündesin …
Unuttum sanma,
Ben nerde yaşıyorsam sen ordasın…
Şimdi
Hüznümün başa çıkılmaz anında…
Gittin biliyorum..
Beni yiyip bitiren bir merak,
Yüzünü göremediğim günlerin acısı kalbimde…
Ellerinde olamamamın çaresizliği..
Ve yalnızlığımın baki kalması
Hep acı verecek biliyorum…
Gündüzlerin aydınlığında
Kısıp gözlerimi semaya bakıp
Bir parça bulut arayacak gözlerim…
Umut ederek yağmurun değmesini tenime
Bekleyeceğim…
Senin için yanan tenime
Biliyorum,
Dokunmayacaksın…
Kayıp şehirlerin
Kayıp sokaklarında yitik kaldım…
Ayaklarımda umudumun ağır prangaları ..
Ellerimde yokluğunun kelepçeleri ..
Kimselerin bulamayacağı bir yerdeyim
Sendeyim…..
Sana en az pencerene gelen bir serçe
Yolda gördüğün bir çocuk
Sahilde tek başına oturduğun bir bank
Gizli gizli ağladığını gören bir ayna
Gözlerine düşen uykusuzluk
Okuduğun bir kitap
Ve hep beklediğin
Hayallerini süslediğin o sevgili kadar yakın olmak istedim…
Biliyorum…
Her şeye rağmen içimde yaşayacaksın
Senin yerin orası biliyorum ….
Sokağımdan geçmesen de
Kokunu duymasam da
Benseninleolamasamda…. Her zaman dua edeceğim …
Güzel gözlerine hüzünlü bir damla düşmesin diye.
Yoruldum inan …
Düşler kurmaktan …
Nefessiz kalmaktan ..
Boş bir evde
Yalnızlığın şarkılarını söylemekten bıktım
Yoruldum inan …
Yoruldum sensizlikten …
Her sabah yüzümü soğuk suya vurup
Aynada kendimi mutsuz görmekten ..
En güzel günlerinde baharın
Sokaklarda boş boş gezmekten
Durup durup sana yazdığım şiirleri
Duvarlara Sessizce sensizce okumaktan..
Ve cevap beklemekten bıktım inan..
Seni seviyorum
Seni özlüyorum
Diye söyleyemediğim..
Telefonumun çalmasını beklerken
Yüreğimin sesini duyamadığım..
Her an için kendime kızıyorum inan…
Yinede sana kızamıyorum..
Beni bu boş âlemde
Sevgisiz bıraktığın için..
Oysa
Yoksun…
İçinde sana dokunamadığım
Seninle olamadığım bir dünyada ..
Bahar gelmiş..
Çiçekler açmış ...
Gülmüş, ağlamışım ne önemi var
Ben yokluğunda geçen zamanı
Hiç yaşanmamış saydım ..
Biliyorum..
Ölümüm seni düşünürken
Ve yanımda olmadığın bir vakit
Ansızın gelecek..
sen hiç acısını çekmediğin yokluğumda...
Bilmeyeceksin bile öldüğümü...
Ben hiç tamamlanmamış sayacağım
Gözlerimi kapattığım hayatımı..
Ve verdiğim son nefeste bile
Acılar çekerken
Seni arayacağım...
Biliyorum
Gözlerimin baktığı
Dudaklarımın seni sayıkladığı hiçbir yerde olmayacaksın..
Ölümün acısı hafif kalacak ...
Sen bensiz bir hayatı...
Bensiz geçen zamanı sevdin..
Hep gizemli kalmayı..
Kaçmayı..
Ve sevilmeyi sevdin
Hiç çaba sarf etmedin
Bir nebze olsun
Cesaret edemedin sevmeyi beni
Düşlerde bir masal
Rüyalarda bir gizem kalmayı seçtin
Olamadın benimle
Bir kez yüzüme bakıp
İçinden geldiği gibi
Seni seviyorum
Seni özlüyorum diyemedin
Ben senli zamanların içinde
Hep sevinçten gülen
Heyecandan ne yaptığını bilmeyen
İçi içine sığmayan bir kız değil de
Oyuncağı eline verilmiş bir çocuk gibi
Hep gülücükler saçtım
Ağlayarak geçen koskoca bir zamana inat...
Dünyanın en güzel yeri gözlerinin içinde saklı ..
Baharın yemyeşil dallarında artık hüzün var şimdi
Rüzgârlar sesini kesmiş..
Ve yağmurlar boşa ıslatıyor kaldırımları
Gözlerimin uykuya düştüğü
Ve karanlığın aydınlığa hasret kaldığı yerdeyim
Sensizlikteyim…