ALıŞıRSıN...

İçinde bir parça da olsa ümit kalmışken,
Ve hala gelişini bekliyorken,
Son umudunu da yok eder zaman.
Yalvarırsın, ağlarsın, hıçkırırsın,
Ama elinden bir şey gelmez.
...Seyirci kalırsın onun başkalarıyla,
Seninle bile bulamadığı mutluluğu yakalamasına.
Dökemezsin kelimelere acını,
Gözyaşı olarak yanaklarında bulursun onun adını,
Ya da izi çıkmayan bir yara gibi kalbinde.
Ömrünü sevdiğin o kişi,
Sensiz yürürken dönüp bakmaz bile gerisine.
İzlersin, izlersin sadece,
İzlemeyi bırakamazsın belki bir gün döner diye.
Sonra bir gün gelir,
Her zamanki gibi o sabah da onu düşünerek uyanırken;
Artık onun canını acıtmadığını fark edersin.
Onu sevdiğini söylese de bir yanın,
Yine de bu sana o kadar da inandırıcı gelmez.
Başını yastığa koyduğunda onsuz rüyalar görmeye,
Artık gelmesi için dua etmemeye başlarsın.
Kalbin kırılmaz artık, çünkü sende kalp kalmamıştır;
Kendini tüketmişsindir onun uğruna parça parça...
Ve bir gün onun imkansız olduğunu ve unutamasan da,
Artık acı çekmenin faydasız olduğunu anlarsın.
Kalbinin kalan son kırıntılarını da toparlayarak,
Alışırsın....